ผมเป็นเด็กปักษ์ใต้คนจังหวัดยะลา เกิดมานานแล้ว ( พ.ศ. ๒๔๘๖ ) พ่อเป็นนักปกครองมีบรรดาศักดิ์เป็น "คุณหลวง" เคยเป็นนายอำเภอตั้งแต่สมัยมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ( ๒๔๗๕ ) และเป็นนายกเทศมนตรี ในยุคประชาธิปไตย แม่ของผมแม้จะเป็น "คุณนาย" แต่มีอาชีพขายเสื้อผ้าตามตลาดนัด จนภายหลังทั้งพ่อและแม่กลายเป็นนักธุรกิจที่ดินที่มีบ้านอาคารพาณิชย์ขายและให้เช่ามากมาย
 
    ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวใหญ่มีพี่น้อง ๘ คน ชาย ๔ หญิง ๔ ผมเป็นคนท้ายสุดของครอบครัว พ่อและแม่เป็นผู้มีวิสัยทัศน์จึงส่งลูกๆ มาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ เสียตั้งแต่เด็ก ผมจึงกลายเป็นคนปักษ์ใต้ที่แหลงใต้ไม่ชัดเหมือนคนอื่น สมัยเด็กๆเรียนโรงเรียนประจำเกือบตลอด จบชั้นเตรียมอุดมที่อัสสัมชัญ 
 
    จบแผนกวิทยาศาสตร์ เพราะตั้งใจเรียนแพทย์ ตามที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้ แต่กลับสอบได้เข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เพื่อเรียนรัฐศาสตร์ เพราะรู้ตัวดีว่าสอบแพทย์ไม่ได้เนื่องจากไม่ชอบวิชาเคมี ชีวะแต่กลับทำคะแนนได้ดีในวิชาภาษาไทย จึงเลือกสอบเข้าทางสาขาสังคมศาสตร์  หลักสูตร ๔ ปีแต่ใช้เวลาเรียนอยู่ ๕ ปี เพราะมัวเพลิดเพลินกับกิจกรรมนอกห้องเรียนมากกว่าวิชาการในห้องเรียน เป็นผู้นำนักศึกษาระดับประธานเชียร์คณะ หัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์มหาวิทยาลัย หัวหน้าค่ายอาสาพัฒนา ๕ มหาวิทยาลัย เป็นนักโต้วาที นักแสดง จึงได้ปริญญาในปี พ.ศ. ๒๕๑๑ เป็นสิงห์แดงรุ่น ๑๕ จบแล้วทำงานเป็นผู้สื่อข่าวหนังสือหมัดมวยอยู่ ๖ เดือน   จึงไปเรียนต่อที่ สหรัฐอเมริกาที่  Texas A & I University ได้ดีกรี M.S.( Government & Sociology ) พ.ศ. ๒๕๑๔ 
 
  กลับมาเมืองไทย แทนที่จะไปสมัครเป็นปลัดอำเภอ กลับเข้าเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยรามคำแหง ซึ่งเพิ่งตั้งขึ้นใหม่ จึงกลายเป็นอาจารย์รามฯ รุ่นบุกเบิกกับเค้าด้วย อยู่รามคำแหงก็เจริญเติบโตทั้งงานด้านวิชาการและบริหาร ทางด้านวิชาการเป็นรองศาสตราจารย์ ทางด้านบริหารได้รับเลือกตั้งเป็นคณบดีคณะรัฐศาสตร์ ระหว่างปี ๒๕๒๑ - ๒๕๒๓ และได้รับเลือกตั้งเป็นอธิการบดีเมื่อปลายปี ๒๕๒๕ อายุยังไม่ครบ ๔๐ ปี กลายเป็นอธิการบดีที่หนุ่มที่สุดจนกระทั่งปี ๒๕๓๐ หลังจากเป็นอยู่ ๒ สมัย (สมัยละ ๒ ปี) จึงกลับมาเป็นอาจารย์ธรรมดา 

เคยทำงานพิเศษทางการเมืองเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี
( พลเอกเปรม ติณสูลานนท ์ )
อยู่ระหว่างปี ๒๕๒๔ - ๒๕๓๑ 

      นอกเหนือจากเป็นอาจารย์แล้วยังทำงานที่เรียกว่า sideline อีกหลายอย่างเป็นคอลัมย์นิสต์, นักวิเคราะห์วิจารณ์ทางการเมือง, นักเขียน, ที่สำคัญคือนักพูดซึ่งระยะหลังกลายเป็นงานหลักไปเสียแล้ว มีทอร์คโชว์ที่เป็นผลงานสำคัญที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติ ๓ ครั้งโดยใช้ชื่อว่า " 

" ฮิวเมอร์ทอร์ค " เมื่อ ๒๕๔๑, ๒๕๔๓

     ลาออกจากราชการก่อนเกษียณตามโครงการ Early Retire หรือเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของรัฐบาลเมื่อ ๑ ตุลาคม ๒๕๔๒ มายึดอาชีพวิทยากรอิสระ รับบรรยายตามองค์การต่างๆ ไม่ว่าจะเอกชน รัฐบาล หรือ รัฐวิสาหกิจ 
 
       ปัจจุบัน นอกเหนือจากการเป็นวิทยากรบรรยายและทอร์คโชว์ ยังวิเคราะห์การเมืองเป็นประจำจากวันจันทร์ถึงวันศุกร์อยู่ที่คลื่น ๙๕ FM เวลา ๐๖.๔๕ - ๐๖.๕๐ และ ๙๖.๕ FM เวลา ๑๐.๑๕ - ๑๐.๓๐ (กับคุณ โอวาท พรหมรัตนพงศ์) และเขียนคอลัมน์ "ยิ้มสักนิด คิดสักหน่อย" ที่นิตยสารกุลสตรี (รายปักษ์)